Sharing is caring Ep.1

"อิสรภาพทางการเงิน" พอพูดถึงคำนี้ ทุกคนอาจจะนึกถึงภาพของคนที่รวย เป็นเศรษฐี ใช้เงินเยอะ ถือแบรนด์เนม ขับรถแพง และสมัยนี้อาจจะรวมไปถึงการส่งลูกเข้าโรงเรียนอินเตอร์แพงๆอีกด้วย

 

ภาพเหล่านี้อาจจะอธิบายไม่ได้ว่าคนเหล่านั้นที่มีภาพลักษณ์รวยๆ เขามีอิสรภาพทางการเงินหรือเปล่า เพราะถ้าหากมีเงินสด 10 ล้านแต่มีรายจ่ายเดือนละ 1 ล้านก็อาจจะไม่ได้ถือว่ามี อิสรภาพทางการเงินมากขนาดนั้น ในอีกมุมนึงเงินที่มีอาจจะไม่พอในการจ่ายหนี้ด้วยซ้ำ ถ้าวันนึงเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นมาอาจจะทำให้อยู่ได้แค่ 10 เดือนแล้วหลังจากนั้นก็ติดหนี้ได้ 

 

ดังนั้นอิสรภาพทางการเงินที่ผมจะมาพูดถึงวันนี้ จะเป็นหลักการที่คนธรรมดาบ้านๆ พนักงานบริษัท คนหาเช้ากินค่ำ ที่สามารถทำได้ด้วยเช่นกัน แต่สิ่งที่ผมชอบหลักการนี้แล้วอยากเอามาแชร์ ก็เพราะว่าผมรู้สึกว่ามันมีความพิเศษกว่าแนวคิดอื่นตรงที่ 1 มันตอบโจทย์คนไทย 2 มันแบ่งปัจจุบันกับอนาคตได้ เริ่มน่าสนใจแล้วใช่มั้ยครับ 

 

ก่อนอื่นเรามาเริ่มกันตรงที่ ใช้เงินเท่าไหร่ให้ไม่เป็นหนี้ก่อนนะครับ  ถ้าคำถามคือ “ในหนึ่งเดือน ใช้เงินเท่าไหร่ถึงจะไม่เป็นหนี้?”

คนส่วนใหญ่คงคิดถึงเงินเดือนที่เข้ามาในแต่ละเดือนใช่มั้ยครับ ก็คิดว่าอย่าใช้เงินเกินนั้นก็คงไม่มีหนี้ละ ซึ่งมันก็ไม่ถูก100%นะครับ เพราะมีหลายคนที่ใช้แค่ 90% แต่สิ้นปีมา กลายเป็นหนี้ก็มี ซึ่งหนี้พวกนี้ก็มาจาก ภาษีจากรายได้ กองทุนประกันสังคม กองทุนสำรองเลี้ยงชีพ ที่ต้องจ่ายตอนสิ้นปี อาจจะทำให้เงินที่เก็บมาทั้งปีติดลบตอนสิ้นปีก็ได้ 

 

วิธีที่ง่ายในการคำนวนก็คือรวมรายได้เป็นรายปีแล้วหักเงินที่ต้องจ่ายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ของทั้งปีไปก่อน ซึ่งก็มี ภาษีรายรับ กองทุนประกันสังคม กองทุนสำรองเลี้ยงชีพ แล้วถ้าปีนี้เงินเดือนขึ้นก็คำนวนเผื่อไปด้วยเพราะภาษีที่จะเพิ่มขึ้นตามจำนวนเงินที่ได้รับไปด้วย สำหรับบางคนที่ทำงานนอกเวลาและทำงานอิสระอาจจะสรุปเงินเป็นรายปียากกว่า แต่ก็ให้กะๆให้ตัวเลขมันใกล้เคียงไว้ก่อนเพื่อให้เราเห็นภาพรวม และก็เอาสิ่งที่ต้องจ่ายรายปีเหล่านั้นมาหักออกจากรายได้รวมรายปีของเรา 

 

เรายังมีสิ่งที่ต้องจ่ายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกอัน นั่นก็คือหนี้ ให้เราคำนวนมาเลยว่าปีหน้าจะต้องจ่ายหนี้เท่าไหร่ แล้วก็หักออกไปเราก็จะได้เลขมาตัวนึงที่ที่หักภาษีกับหนี้ไปแล้ว 

 

แต่ว่าเลขนั้นยังใช้ไม่ได้เพราะมีเงินอีกส่วนที่จำเป็นนั่นก็คือ เงินในส่วนของการให้ เงินส่วนนี้แหละครับที่ผมคิดว่ามันเหมาะกับคนไทย เพราะว่าเราอาจจะต้องนำเงินส่วนนี้ไปให้พ่อแม่หรือเลี้ยงลูก หรือเอาไปสนับสนุนองค์กรณ์ต่างๆที่เราต้องการจะส่งเสริม ในทางกลับกันถ้าเราไม่ตั้งเพดานเงินก้อนนี้ขึ้นมาเราก็อาจจะให้ไปมากเกินไปจนทำให้เราผู้เป็นเสาหลักในครอบครัวเกิดปัญหาทางด้านการเงินและจิตใจต่างๆตามมาได้ภายหลัง เช่นในบางคนที่ต้องให้พ่อแม่และอาจจะต้องส่งน้องเรียนด้วย เงินก้อนแห่งการให้นี่แหละครับที่เป็นไฟในการทำงานและเป็นไฟในการหาเงินให้กับเรา ดังนั้นก้อนนี้มีผลกับพลังงานทางจิตใจของเรามาก ถ้าหากเราขาดก้อนนี้แล้วเราก็จะทำเพื่อตัวเองอย่างเดียว การพัฒนาตัวเองก็อาจจะเก็บไว้พรุ่งนี้อยู่เสมอ

 

หลังจากเราเอาเงินที่ได้ทั้งปี ลบภาษี ลบหนี้ ลบการให้ไปละ ก็จะสามารถนำมาหาร 12 เพื่อเห็นเงินที่เราสามารถใช้ได้ในแต่ละเดือนแล้วนะครับ แล้วนี่ก็คือ ข้อสองที่ผมบอกว่าผมชอบเกี่ยวกับหลักการนี้ คือเราสามารถเอามาบริหารระหว่างปัจจุบันและอนาคตได้ ซึ่งปัจจุบันผมจะเรียกว่า "ค่าใช้จ่ายรายเดือน" และอนาคต ผมจะเรียกว่า"เงินเก็บ" ซึ่งหลักการนี้มันแล้วแต่อายุเลย ถ้าเด็กเราก็สามารถใช้ได้เยอะหน่อยเก็บน้อยหน่อย เน้นประสบการณ์ชีวิต แก่ชึ้นมาก็เก็บเยอะหน่อยใช้น้อยหน่อยเผื่อตอนเกษียณอายุ  แต่ก่อนที่จะเลือกว่าจะเก็บเยอะหรือใช้เยอะ เรามาดูกันก่อนว่าเราใช้เท่าไหร่

 

มาดูรายจ่ายที่ต้องจ่ายต่อเดือนเรามีอะไรบ้าง ค่ากิน ค่าดื่ม ค่าน้ำ,ค่าไฟ,ค่าอินเทอร์เน็ต,ค่ามือถือ,ค่าผ่อนมือถือ ค่าผ่อนรถ,ค่าน้ำมัน,ค่าประกันรถ ค่าท่องเที่ยว ค่าเดินทาง ค่าประกันชีวิต ประกันอุบัติเหตุ ค่าผ่อนบ้าน,ค่าซ่อมบ้าน,ประกันบ้าน,ภาษีที่ดิน งานอดิเรก พูดง่ายๆก็คืออะไรก็ตามที่ทำให้ชีวิตของตนเองและครอบครัวดำเนินไปได้ในแต่ละวัน เราก็รวมมาแล้วมาดูว่า เงินที่เราใช้ได้ต่อเดือนมันมากกว่าเงินที่ต้องจ่ายต่อเดือนมั้ย เพราะว่าถ้าไม่พอ เราก็เป็นหนี้อยู่ดี แต่ข้อดีคือ พอเราเขียนมันออกมาเราจะเห็นว่า มันมีอะไรเท่าไหร่บ้าง เราสามารถลดค่าใช้จ่ายลงได้ เพื่อให้มีเงินเหลือเก็บมากขึ้น 

 

เมื่อเรามีเงินเหลือเก็บมาก้อนนึง เราก็เอาไปเลือกใช้ว่า จะใช้มันยังไงดีให้เกิดประโยชน์สูงสุด ซึ่งดีสุดก็คือทำพร้อมๆกันไป แบ่งเป็น 3 ก้อนหลักๆ ก้อนแรกให้เน้นปิดหนี้ระยะยาวก่อน แล้วก้อนที่สองเก็บไว้ทำเงินสดสำหรับฉุกเฉิน จริงๆตรงนี้ไม่ต้องสดก็ได้แต่ต้องเป็นอะไรที่ไม่วูปวาปและถอนออกมาใช้ได้ไว ซึ่งเงินฉุกเฉินนี่ต้องมีไว้สำหรับตอนที่เราไม่ได้ทำงานถ้ามีเยอะก็แปลว่าเราอยู่โดยไม่ทำงานได้นานขึ้น ซึ่งก็จะแนะนำให้เก็บพอสำหรับการขาดงานประมาณ 6-12 เดือนและหนี้ที่ต้องจ่ายในแต่ละเดือน แล้วถ้าต้องใช้รถตลอดก็ควรที่จะมีเงินสดพอสำหรับการซื้อรถอีกคันเผื่อไว้ยามฉุกเฉินอีกด้วย ถ้าเราเขียนในกระดาษมาถึงตรงนี้แล้วอาจจะเห็นได้เลยว่า ถ้าไม่มีหนี้อาจจะอยู่ได้นาน 3-5 เท่าก็ได้ แล้วถ้าเก็บได้มากขึ้นอีกก็เอาไปเป็นเงินสำหรับเกษียณ ส่วนเงินเก็บก้อนที่ 3 ก็จะแนะนำให้ไปลงทุน เก็บสะสมมาถึงจุดนี้แล้วที่สำคัญก็คืออย่าลงทุนในอะไรที่เราไม่เก่ง อย่าเน้นรวยเร็วหรือผลตอบแทนที่มากเกินตลาดหลักทรัพย์เพราะความเสี่ยงมัยเยอะ อาจจะเน้นในการซื้ออสัมหาหรือหุ้นปัญผลเพื่อให้เราได้มีรายได้เข้ามาเสริมกับงานของเราอีกหลายๆช่องทาง

 

ถ้าเงินเก็บเรามีพอทั้งสามส่วนหลักแล้ว เราสามารถสร้างก้อนใหม่สำหรับเป้าหมายชีวิตระยะยาวได้ เช่นการซื้อรถที่เราอยากได้ ซื้อบ้านหลังใหม่ที่สะดวกสบาย ไปเที่ยวสถานที่ในฝัน และหาประสบการณ์ใหม่ๆให้กับชีวิตและรวมถึงเก็บเงินไว้ให้ลูกหลานใช้

 

เช็คตัวเองทุกปี เราอาจจะมีเงินที่ได้จากอสัมหาและการลงทุนเพิ่มขึ้น จนอาจจะมากกว่างานที่เราทำ แต่ก็แนะนำว่าอย่าหยุดทำงาน ถ้าเราไม่ชอบงาน การมีเงินฉุกเฉินหรือว่าการมีรายรับเข้ามาหลายทางก็เป็นโอกาสให้เราสามารถหางานที่เราชอบได้ และงานที่เราทำมันจะเติมไฟให้ชีวิตเรา ทำให้เรามีเป้าหมาย และทำให้ชีวิตเรามีความหมาย